Park jeszcze zielony...

     Tytuł niekoniecznie nawiązuje do tematu posta, ponieważ będzie tu ogólnie o wszystkim, co zdarzyło się w przeciągu minionego tygodnia. Na początek chciałabym Was baaardzo przeprosić, że trochę czasu nie pisałam, jednak nie za bardzo było o czym - choroba, potem byłam ciągle osłabiona i na dodatek 3/4 dzisiejszego dnia spędziłam nad książkami: jutro mam j. polski (w tym sprawdzian), technikę (w tym kartkówkę), historię (musiałam nadrobić dwie lekcje), angielski (i znowu kartkówka) oraz informatykę (akurat jej nie musiałam się uczyć). Poniedziałek to (dzięki Bogu!) dzień, w którym mam najmniej lekcji, ale i tak miałam sporo nauki. Wokoło ciągle trąbią o teście, a nowy rok szkolny witamy sprawdzianami i kartkówkami. Ale trzeba to jakoś przeżyć, choć szczerze powiedziawszy nie spodziewałam się aż takiego przeskoku między V a VI klasą.
     Nie mam najmniejszej ochoty iść jutro do szkoły, znowu wstawanie po 6:00, a na dodatek nie było mnie w szkole tylko tydzień, a zaległości mam masę. Jeszcze nigdy nie miałam tego uczucia, że minęło zaledwie 5 lekcji, a ja już mam dość, jestem zmęczona i odechciewa mi się uczyć. Myślałam że będę mieć chociaż odrobinę zapału do nauki, ale nie... Lecz w przyrodzie muszę trzymać poziom, żeby dostać się na profil biol-chem.
     Ale dość już o szkole, błagam! Przecież już niedaleko do piątku :).
     Dzisiaj wybrałam się z rodzicami i z suńką do pobliskiego parku na (niestety) bardzo krótki spacer. Od razu mówię, że zdjęć jest bardzo mała ilość, bo znikoma część wykonanych na tym spacerze fotek nadawała się do opublikowania.

     Na zdjęciu, które dodam poniżej, zobaczycie, że trochę dalej od parku rozpoczynają się takie pola lub raczej łąki. Kiedy zeszliśmy już trochę niżej, spotkała mnie miła/niemiła sytuacja. Otóż nagle podbiegła do nas czarna suczka, była bardzo żywa i jak się później okazało, młoda. Zaczęły się z Daisy'unią gonić, na początku było wszystko ok, ale potem Zara (tak miała na imię czarnuszka) w szaleńczym biegu zaczęła deptać po Rudej... Sunia zaczęła piszczeć tak strasznie, że musiałam ją złapać, ale psy za szybko biegły. Raz całkiem poważnie dostała od dwa razy większej Zary i bałam się o jej zdrowie. Ale na szczęście w końcu mi się udało ją złapać. Przyszła właścicielka młodej suki i zapięła ją na smycz, ja pogłaskałam czarną, która polizała mi rękę. Oczekiwaliśmy od pani słowa "Przepraszam", ale niestety go nie otrzymaliśmy. Powiedziała tylko coś że jest młoda i szaleje i poszła mówiąc "Do widzenia". Moim zdaniem powinna nas przeprosić, naprawdę bałam się o zdrowie mojej psinki. Tak duży pies mógłby ją zmiażdżyć.

     Oprócz tego było fajnie, kiedy Dejzula jest bez smyczy, zawsze odwołuję ją, gdy na horyzoncie pojawi się rowerzysta czy biegacz. Sunia ładnie się słucha, przychodzi za zawołanie i już nie goni sportowców. Czasami podchodzi do ludzi, wystawia język i merda ogonem (prosi o mizianie), ale nie szczeka. Raz tylko zagapiłam się i nie odwołałam jej, pobiegła za rowerzystą (ale to była tylko i wyłącznie moja wina, ona nie była pewna czy pobiec czy nie, gdybym ją w porę odwołała, na pewno nie zrobiłaby tego), a on zatrzymał się i "Ostrzegam, nie mam hamulców!". Moja mama stała w osłupieniu. No cóż są ludzie i ludziska.

      Wczoraj byłam w Auchan i kupiłam dwie rzeczy, a potem jeszcze w Almie i kupiłam karmę. Smakołyki z Auchan są to takie mięsne paseczki z kurczaka i dorsza oraz mieszane ciastka na wagę. Karma to Friskies Junior, Daisy je junior bo mają mniejsze granulki i lepiej jej się je gryzie. Pierwszy raz kupiłam właśnie tą karmę, kupuję po kolei różne marketówki, bo suni wszystko się nudzi, dzisiaj wyjadła z domowego jedzenia samo mięso, a jeszcze nigdy jej się to nie zdarzyło... Nie wiem co to będzie, na razie wszystkie karmy są przejściowo, Daisy na pewno nie zostanie na Friskies... Myślę że będziemy kupować Brit, ale najmniejsze opakowanie ma 1 kg, a nie jestem pewna czy jej posmakuje.

Tyle + jeszcze jedna kostka, którą Daisy zjadła w samochodzie kosztowało 76 gr.

     Wczoraj zrobiłam w domu tor agility. Użyłam miotły położonej na książkach, dwóch złączonych taboretów przykrytych kapą i małego zielonego... czegoś :D. No, takiego plastikowego taboreciku. Dzięki temu nauczyłam sunię wchodzenia na ten taborecik i przechodzenia przez tunel. Wszystko macie na filmiku, przepraszam za moje ubranie, graty wokoło i ogólnie za wszystkie niedociągnięcia. Mam nadzieję, że aż tak Wam to nie przeszkadza.

To chyba wszystko. Pozdrawiamy!